Hier zit ik dan. Driehoog. In de zon. Op een balkon. In Amsterdam…
Met vrede, geluk en dankbaarheid in mijn hart.
Van Alphen aan den Rijn naar Noordwijk, Zegveld, Amsterdam, Oegstgeest en Hoevelaken…
Ik ben een avontuurlijke reiziger geworden. Zo loop ik het ene moment in de duinen van Noordwijk te genieten van de zonsondergang en fiets een paar uur later door Amsterdam waar het nog rustig is op deze zondagmorgen.
Ik ben dankbaar voor deze mooie ervaringen die ik zo onverwacht hebt. Lieve mensen die hun huis openstellen, zodat ik een plek voor mezelf heb. Dit raakt mij enorm diep en ik besef geen woorden te hebben om mijn dankbaarheid te kunnen uiten.
Wat ik mij ook realiseer in deze periode is, dat het voor mezelf niet uitmaakt waar ik ben, maar het er om gaat wie ik ben. En dat was vele jaren lang een zoektocht voor mij. Het zoeken naar rust en vrede in mijn hart. En ja, natuurlijk zijn en blijven er omstandigheden die je ‘zijn’ beïnvloeden maar in the end gaat het om zelfacceptatie en zelfliefde. Accepteren wie je bent, ondanks de omstandigheden. Afgelopen week, toen de omstandigheden mij raakte en ik mezelf vergat, kreeg ik dit berichtje: Don’t forget in this shadow moments who you truly are!! En dat kwam binnen bij mij. Ik voelde zoveel liefde en support hierin dat het mij weer moed en energie gaf. Ik werd hierdoor geïnspireerd en wil dit ook graag aan jou doorgeven…
