Een paar maanden geleden had ik een post op LinkedIn geplaatst over ongewenste kinderloosheid, maar het zat mij helemaal niet lekker en heb hem na één dag weer verwijderd…. En dit hield mij erg bezig. Als coach wil ik graag vrouwen en mannen die ongewenst kinderloos zijn ondersteunen in hun traject en bied daarvoor het coachtraject aan ‘Zet de eenzaamheid van ongewenste kinderloosheid om in kracht'. En waarom dan toch die post verwijderd? Omdat ik me hiervoor schaamde… Schaamte om dit gevoelige onderwerp toch bespreekbaar te maken. Schaamte wat mijn collega’s hierover zullen denken. Schaamte dat ‘het weer ongemakkelijk wordt, er stiltes vallen, de pijn weer gevoeld wordt…’
Zo zat ik laatst bij een lunch van mijn werk met een aantal vrouwen en ging het alleen maar over hun kinderen. Ik was de enige die niet mee kon praten en kon de woorden niet vinden om dit te doorbreken. Voelde weer de eenzaamheid en dat ik mij terug trok. Ik kon niet bij mijn visie komen om het stilzwijgen hierover te doorbreken.
Maar toch ben ik hier opnieuw. Om mijn stem te laten horen over ongewenste kinderloosheid, om bewustwording te creëren voor deze doelgroep bij moeders, vaders, vrienden, familie maar ook bij werkgevers. Dit thema kan ook van invloed zijn op het functioneren en/of verzuim van je medewerker (als ze in een behandeltraject zitten of uitbehandeld zijn…)
Zondag is het Moederdag of ‘Geen Moederdag’! Voor veel vrouwen een confronterende dag, maar juist ook een dag waarin je er voor elkaar kunt zijn. Maak dit gevoelige onderwerp bespreekbaar, als dit bij jou hoort, maar ook als je weet of vermoed dat dit bij je zus, vriendin of werknemer van toepassing is in zijn of haar leven.
Deze foto van mij is gemaakt op een avond met vrouwen die geen moeder zijn, bewust of onbewust, om mee te werken aan een theaterprogramma over ‘Geen Moederdag’. Ik ben dankbaar dat ik hierbij mocht zijn en weet dat ik, ondanks dat ik geen moeder ben, van betekenis kan zijn voor anderen en hen kan inspireren. Eén van die vrouwen zei het volgende tegen mij: ‘In jou verhaal zag ik een soort echo van mijn leven, betreffende dat je met jou verlies zo omgaat dat het anderen in de gelegenheid stelt om, niet alleen te delen met anderen, maar ook troost te zoeken, te ontvangen en te delen’.
